Hallo, ik ben Angela van Hees en ik woon in een gezellig huis met een heerlijke tuin in Sassenheim. Op het moment helaas zonder huisdieren omdat ik pas mijn laatste kat heb moeten laten inslapen, ik heb er altijd 3 gehad. Naast katten zou ik heel graag een hondje willen, maar daar doe ik nu nog teveel begeleidingen  buitenshuis voor. Maar dromen mag altijd toch?

Vanaf een jaar of 5 oud wist ik, ik wil juf worden. Ik kon het natuurlijk als ukkie nog niet zo mooi omschrijven als de spreuk hierboven, maar diep van binnen was dat wel de essentie. En ik werd juf! Vol overgave en plezier heb ik bijna 25 jaar fulltime voor de klas gestaan. Er zijn voor de kinderen, daar genoot ik van. En toen ging het licht uit, een zwarte diepe put volgde. Burn out!

Een erg moeilijke tijd met veel verdriet, die zich uiteindelijk ten goede keerde. Want met alle coaching, mindfulness en andere hulp die ik kreeg bij het weer opbouwen van mijn leven, verzuchtte ik vaak: "Had ik dit maar als kind/puber geweten, had ik deze hulp maar zelf gehad". Zo ben ik er pas een jaar of wat geleden achter gekomen dat ik hsp(hooggevoelig/hoogsensitief persoon) ben. Want dan had dat meisje wel geweten wat ze allemaal voelde, of ze had er in ieder geval over kunnen praten, en onder woorden kunnen brengen en niet alles zitten opkroppen. En er zo beter mee om kunnen gaan. Dan had ze misschien niet altijd buikpijn gehad voor nieuwe gebeurtenissen. Had ze er niet over in gezeten als een proefwerk minder goed gemaakt had ook al had ze haar stinkende best gedaan. Dan had ze geweten dat je dingen best spannend mag vinden(en dat je dus geen smoezen hoeft te verzinnen om er onder uit te komen maar ook gewoon het mag zeggen en dat dat niet stom is) maar dat je het soms toch gewoon moet doen omdat het achteraf best mee kan vallen. En was ze misschien niet heel angstig geweest voor alles rondom dood als ze daar uitleg en begeleiding bij had gehad. Dat was het, voor toch een vrolijk en gelukkig meisje, allemaal veel makkelijker geweest toen en in haar latere leven.

En zo kwam ik in aanraking met de opleiding kindercoach en mindfulness voor kinderen en rouwverwerking. En is mijn praktijk Ieder Op Eigen Wijze geboren. De kinderen van nu helpen waar ik zo mee geworsteld heb, en dat ieder op zijn of haar wijze. Ik werk het liefst d.m.v. creativiteit en spel omdat er veel makkelijker te praten valt, als je met iets creatiefs of spel bezig bent. En zo kinderen(en/of hun ouders) met oprechte aandacht helpen zodat ze kunnen stralen op hun wijze.

In mijn vrije tijd vind ik het zelf heerlijk om creatief bezig te zijn. Ik haak, teken/schilder, zing in een koor, vind het heerlijk om te rommelen in mijn tuin en creatief met groen te zijn. Geef haakworkshops en tekenworkshops, Ben graag buiten, op de fiets of wandelend. Lekker koken, (uit)eten, dit alles in gezelschap van vrienden, of fijn onderuit met een boek of film. Ook vind ik het belangrijk om mij als persoon en coach te blijven ontwikkelen dus ook bij een cursus of opleiding ben ik regelmatig te vinden.

Herken je je kind in bovenstaand verhaal en wil je je kind ook laten stralen en iets meegeven voor de rest van zijn/haar leven?                               

MAG IK JE DAAR BIJ HELPEN?